lunedì 1 ottobre 2007

Mama Milàn

Per alcuni seet el caos, per alter la prèssa
Ma inveci, seet dumà la vid che tir innanz
A in cadüu i lagrimi de la mia tristessa
Quand te ghù dovüu abbandonà.

Guardi la tò gent che al téndet nei tò man
Menter diset on nagott quand te fo i dumand,
Mama selvatiga che nascondet segreti
Che nisciun se sforsa in desquattà

La tèrra d’Insùbria caragna quand al senti
Che queivun la ghà trattaa come on can, insultada,
Quand l’è ignorada, perché rigorda i temp
In cui l’eva sugnada.

Ciama i sò fioeu, che al senten no,
La pioeuva che borla giò incoeu e al farà duman
La vusa che vör no vess scordà
Da i noeuv fioeu d’Insùbria.

Me manca la tòa manera de guardà el mond
Intant te pensi anca se sunt luntan
A voeulte te ciami e te chiedi che me vegni a cercà
E senza pudè durmì, speci a la mama Milàn.

Nessun commento:

 
Contrato Coloriuris